VvCP lid en Overlegscheidingsadvocaat Fabrizia de Wit-Facchetti wordt regelmatig door expats benaderd met de vraag of zij hen kan helpen tijdens hun scheiding. Maar wat is er toch zo anders aan een Overlegscheiding tussen partners woonachtig en afkomstig uit Nederland en expats? Fabrizia vertelt er meer over. (Clicca qui per l’italiano)
“Het allergrootste verschil is dat je niet (alleen) met het Nederlands recht te maken hebt, maar met het internationaal recht en het recht van het land waar de expats vandaan komen. Zelf kom ik uit Italië, waardoor ik vaak benaderd word door Italiaanse stellen woonachtig in Nederland. Maar in het verleden heb ik onder andere ook Amerikaanse-, Canadese-, Britse-, Franse-, Spaanse- en Duitse koppels mogen helpen. Voor koppels uit Amerika geldt ook nog eens dat het recht per staat anders is en daar dus ook rekening gehouden moet worden.
Om het dicht bij m’n roots te houden, zal ik in dit geval een Italiaans voorbeeld schetsen.
Een koppel uit Italië komt als expats in Nederland wonen. Zij krijgen in Nederland samen kinderen. Het echtpaar en de kinderen hebben de Italiaans nationaliteit. Het stel besluit te gaan scheiden en daardoor dient er, afhankelijk van de afspraken de verdeling c.q. de verrekening te worden geregeld, alimentatie betaald te worden. Volgens het Nederlandse recht moet er in beginsel maximaal 5 jaar lang partneralimentatie betaald worden, terwijl het Italiaanse recht bepaalt dat een ex-echtgenoot recht heeft op levenslang alimentatie. Daartegenover staat dat in Italië geen recht op pensioenverevening bestaat. Pensioen wordt gezien als inkomen en wordt betrokken bij de alimentatie. Als het Italiaanse recht van toepassing is op het huwelijkse vermogensrecht, is de wet verevening pensioen in beginsel niet van toepassing. Dat betekent dat de ex-partner van een in Nederland werkende partner een beperkte aantal jaren alimentatie krijgt en geen pensioen. Een onredelijk resultaat dat komt door toepassing van twee verschillende rechtsstelsels op verschillende onderdelen van de bij de echtscheiding te regelen zaken.
Omdat de expats in Nederland woonachtig zijn, geldt in beginsel het Nederlandse recht voor de echtscheiding en de partneralimentatie, maar besluit een van de twee terug te verhuizen naar Italië, veranderen de alimentatieregels. Als er destijds tijdens de scheiding géén afspraak is gemaakt voor wijzigingen, dan kunnen beide partijen opnieuw langs een Italiaanse rechter. En dat wil je natuurlijk niet.
Last but not least betalen expats die werken voor een internationale organisatie géén belasting in Nederland, waardoor er altijd met nettobedragen gewerkt wordt. Om ervoor te zorgen dat er slimme constructies toe worden gepast die volgens de wet gewoon mogen, is het aan te raden om de scheiding door middel van collaborative advocaten met een collaborative financiële man af te handelen, aangezien de rechter niet kan meedenken over deze constructies of een beslissing daarover nemen. Er wordt gezocht naar oplossingen die specifiek voor de desbetreffende stel worden toegepast en een win-win situatie opleveren.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over schenkingen, erfenissen en pensioen. Ook die kunnen verrassingen opleveren.
Dit zijn slechts een aantal voorbeelden, maar uiteraard verschillen deze voorbeelden per situatie en per nationaliteit. Inmiddels weet ik veel van het Italiaanse en andere buitenlandse rechtssystemen, maar ik heb ook een groot netwerk aan collaborative divorce professionals opgebouwd die ik in kan schakelen en mee samenwerk. Dit geldt niet alleen voor Italië, maar voor vele verschillende landen wereldwijd. Daar komt nog eens bij dat tijdens een Overlegscheiding beide partners een eigen Overlegscheidingsadvocaat hebben, waardoor er altijd samengewerkt wordt en de belangen van beide partijen optimaal worden beschermd.”
Contact