Op verzoek van cliënte heb ik vader aangeschreven, aangegeven dat moeder behoefte heeft aan kinderalimentatie en gevraagd of vader wil meedenken over de verdeling van de kosten van hun zoon. Vader wil geen alimentatie betalen. Hij koopt zelf de kleding voor zijn zoon. De kleding die moeder meegeeft, is toch te vies en te klein. Als hij alimentatie moet betalen, dan moet moeder alle kleding voor de zoon kopen en aan hem afgeven. Vader wil ook zeggenschap over de kleding en schoenen die moeder koopt. Mag vader dit van moeder verwachten?
Wat staat in de wet?
Uit de wet volgt dat ouders met het ouderlijk gezag hun minderjarige kind moeten opvoeden en verzorgen.[1] Ben je als ouder belast met het ouderlijk gezag dan ben je verantwoordelijk voor jouw kind. Een ouder draagt slechts deels verantwoordelijkheid door kinderalimentatie te betalen.
In de wet staat niet expliciet genoemd dat een ouder een kind moet kleden en hoe een ouder een kind moet kleden. Ook is geen wettelijke verplichting terug te vinden over het aantal kledingstukken dat de ene ouder aan de andere ouder moet (mee)geven. Uit het woord ‘verzorgen’ kan wel afgeleid worden dat een ouder het kind ook moet kleden.
Omdat de wet onduidelijkheid laat bestaan, heeft de Expertgroep Alimentatienormen in 2020 duidelijkheid willen scheppen door in het rapport op te nemen dat kleding onder de verblijfsoverstijgende kosten valt.[2]
Moet kleding betaald worden door de ouder die kinderalimentatie ontvangt?
Het uitgangspunt is dat de ouder waar het kind het hoofdverblijf heeft en de kinderalimentatie ontvangt, de vaste lasten voor het kind voldoet.[3] Onder die vaste lasten valt ook de kleding.[4] Degene die de alimentatie ontvangt, moet de kleding betalen.
Ouders kunnen samen andere afspraken maken en afwijken van de richtlijnen uit het rapport alimentatienormen. Lukt het ouders niet om samen afspraken te maken, dan kan de rechter een beslissing nemen over de hoogte van de kinderalimentatie. De rechter kan rekening houden met een kostenverdeling als die niet tussen ouders ter discussie staat.[5]
Wat kan de rechter beslissen?
De alimentatieontvanger kan niet volstaan met het enkel meegeven van de kleding die het kind aan heeft op het moment dat het kind naar de andere ouder gaat.[6] In uitspraken is terug te lezen dat een ouder voldoende of de nodige kledingstukken meegegeven moeten worden. Wat daaronder wordt verstaan, is onduidelijk.
Als de alimentatieplichtige kleding voor het kind koopt, dan kan deze ouder de kosten enkel bij de andere ouder verhalen als daarover overeenstemming bestaat.[7] Zonder toestemming van de andere ouder kunnen kosten niet in mindering worden gebracht op de kinderalimentatie.
Het is niet onredelijk om van de alimentatieplichtige ouder te verwachten dat deze ouder zelf ondergoed en pyjama’s voor een kind aanschaft.[8] Deze kleding kan de ouder (ook) uit de zorgkorting voldoen,[9] maar dat is geen vaste rechtspraak. De zorgkorting is een percentage van de behoefte van het kind dat zich vertaalt in een bedrag ter dekking van de verblijfskosten van de ouder waar het kind geen hoofdverblijf heeft. Van de ouder die alimentatie betaalt, mag niet altijd worden verwacht dat kleding uit de zorgkorting wordt voldaan. De rechtbank oordeelde in 2021 onder meer dat de alimentatieontvanger ervoor moet zorgen dat het kind voldoende kleding heeft bij beide ouders ondanks de ruimte zorgregeling en zorgkorting.[10]
De alimentatieplichtige ouder betaalt kinderalimentatie en draagt op die manier indirect bij in de kosten van kleding van het kind. Het betalen van kinderalimentatie leidt echter niet zonder meer tot inspraak in het uitgavenpatroon van de ander ouder.
Een ouder kan bepaalde kosten altijd hebben voldaan, zoals sport en kleding. Als die ouder kinderalimentatie moet betalen, dan moet de andere ouder in beginsel de kosten gaan voldoen. Als dat niet gebeurt, dan kan de rechter beslissen dat de alimentatieplichtige de kosten voldoet en minder alimentatie betaalt[11] of dat kinderbijslag dient te worden gedeeld.[12]
Conclusie
De ouder moet voldoende setjes kleding meegegeven. Het is de verantwoordelijkheid van ouders om daar samen afspraken over te maken. De rechter zal geen beslissing nemen over het soort (o.a. merk) en het aantal kledingstukken. Op ouders rust de plicht en de verantwoordelijk om hun kind te verzorgen en daar hoort bij dat een kind behoorlijk gekleed is. Wat heeft jouw kind nodig?
Hulp nodig bij het goed vastleggen van afspraken? Neem contact met ons op!
[1] Artikel 1:247 lid 1 Burgerlijk Wetboek.
[2] Rapport alimentatienormen 2023, pagina 12, onder d.
[3] Hof Arnhem-Leeuwarden 16 maart 2023, r.o. 4.15, ECLI:NL:GHARL:2023:2326; Hof Arnhem-Leeuwarden 28 maart 2023, r. 5.26, ECLI:NL:GHARL:2023:2647; Rb Midden-Nederland 16 maart 2021, r.o. 3.13, ECLI:NL:RBNME:2021:1132.
[4] Rapport alimentatienormen 2023, pagina 26, onder 5.2.2.
[5] Hof ’s-Hertogenbosch 20 april 2023, r.o. 5.13, ECLI:NL:GHSHE:2023:1458.
[6] Hof Amsterdam, 23 februari 2021, r.o. 3.10, ECLI:NL:GHAMS:2021:575.
[7] Rb Midden-Nederland 16 maart 2021, r.o. 3.14, ECLI:NL:RBNME:2021:1132.
[8] Hof Amsterdam, 23 februari 2021, r.o. 3.8, ECLI:NL:GHAMS:2021:575.
[9] Rb. Zeeland-West-Brabant 20 maart 2023, r.o. 4.11, ECLI:NL:RBZWB:2023:2231.
[10] Rb Midden-Nederland 16 maart 2021, r.o. 3.15, ECLI:NL:RBMNE:2021:1132.
[11] Hof Amsterdam 16 februari 2021, r.o. 5.6, ECLI:NL:GHAMS:2021:434.
[12] Rb Rotterdam 13 maart 2020, r.o. 3.1.7, ECLI:NL:RBROT:2020:5681.